Erfenis van Europa
Conferentie van Berlijn en Afrikaanse burgeroorlogen
Recente burgeroorlogen en de conferentie
Vandaag de dag zijn er nog steeds burgeroorlogen aan de gang in Afrika. Om erachter te komen wat deze oorlogen van nu nog te maken hebben met de conferentie van 20 jaar geleden, geven we u eerst wat achtergrondinformatie over twee recente conflicten in Afrika.
De burgeroorlog in de Centraal-Afrikaanse republiek
Deze oorlog is in 2012 begonnen toen vier rebellen groepen zich samen voegde onder de naam Seleka. Het doel van deze rebellen groep was het aftreden van de toenmalig president François Bozizé. Seleka veroverde meer en meer steden, toen kwam er een akkoord voor een wapenstilstand. Hierin stond dat Bozizé tot 2016 (het eind van zijn ambtstermijn) aan de macht bleef, de oppositie één minister aanleverde en dat er een algehele wapenstilstand kwam. Seleka hield zich echter niet lang aan dit akkoord, het was in januari 2013 van kracht geworden en in maart van dat jaar braken de rebellen het akkoord. Dit was onverwacht e daardoor konden de rebellen snel oprukken en de hoofdstad veroveren. Op 23 maart vluchtte François Bozizé naar Congo en greep Michel Djotodia (de commandant van de rebellen) de macht. Maar de gevechten waren niet afgelopen. Veel rebellen weigerde zich te ontwapenen toen Djotodia Seleka ophief. Er werd veel geplunderd en geroofd. Vooral christenen waren de klos van die ‘oud’ rebellen. Op hun beurt gingen de christenen dan weer islamieten aanvallen. Dit liep zo uit de hand dat de vredesmacht van de Afrikaanse-Unie er aan te pas moest komen die op 5 december 2013 ook nog hulp kreeg van Frankrijk (de Machthebber in het land na de conferentie van Berlijn). 10 januari dit jaar is Michel Djotodia opgestapt, maar nog steeds is het niet veilig in het land. In april heeft de VN zelf ook nog een vredesmacht gestuurd en hierdoor is de situatie iets verbeterd.
De gevechten in de CAR in 2012
Het conflict in Darfoer (Soedan)
Dit conflict begon in 2003, twee rebellen organisaties JEM en SLA vonden dat de regering de Arabische bevolking bevoorrechte ten koste van de Afrikaanse bevolking. JEM en SLA vielen in 2003 het regeringsleger en hun installaties aan. Tegen over deze organisaties die uit Afrikaanse mensen bestond, stond de Janjaweed. Dit zijn Arabische nomaden. Dus je zou kunnen zeggen dat in dit conflict de Afrikaanse boeren tegen over de Arabische nomaden staan. Er was altijd al onrust tussen deze twee partijen, meestal ging het om de verdeling van grond. De Janjaweed was veel beter bewapend dan de JEM en de SLA en er volgde een periode van etnische reiniging. Dit betekend eigenlijk dat het gebied letterlijk gereinigd werd van de Etnische bevolking. Dit blijkt ook uit onderzoek van de VN dat zegt dat er zo’n 23 Foer-dorpen (de Foer is de Etnische bevolking daar) zijn compleet verdwenen. In 2006 kwam er een vredesverdrag tussen de regering en de meeste rebellengroepen, maar omdat niet alle rebellengroepen daar bij waren en er nog steeds grote verdeeldheid is onder het volk is nog steeds niet echt veilig. al is er een periode van relatieve rust.
De ligging van Darfoer
Verband met de conferentie van Berlijn
Misschien lijkt er op het eerste gezicht geen verband te zijn tussen deze burgeroorlogen en de conferentie van Berlijn, maar die is er wel degelijk. Bij het conflict in Darfoer komt die wat sterker naar voren dan bij de burgeroorlog in de Centraal-Afrikaanse republiek. Laten we beginnen met die laatste. Hoewel de rebellen tegen een president waren die het volk zelf gekozen had, ging deze oorlog eigenlijk over twee groepen met een andere overtuiging die bij elkaar in één land leven. Omdat er meer christenen daar wonen schemert hun keuze ook meer door als het gaat om de verkiezingen en hierdoor voelen de islamieten zich te kort gedaan. Het christendom is natuurlijk naar Afrika gebracht ten tijde van de kolonisatie en het feit dat er dus groepen met meerdere overtuigingen en culturele achtergronden in één land wonen slaat ook terug op de conferentie. Het conflict in Darfoer gaat nog echt om de Etnische bevolking die zich nog steeds tekort gedaan voelen omdat ze door een vroegere verdeling tweederangs burgers zijn in hun eigen land. Je ziet dus nog steeds de connectie tussen de conferentie van Berlijn en de burgeroorlogen van nu. Maar die burgeroorlogen zijn niet meer tussen de verschillende stammen, maar vooral ook vaak tegen de regering. In veel (vooral Noord-) Afrikaanse landen zijn afgelopen jaren grote conflicten geweest om dictaturen om ver te werpen. Ook deze burgeroorlogen hebben met de conferentie van Berlijn te maken. De dictaturen zijn namelijk ontstaan in de tijd van de dekolonisatie, omdat dat vaak de enige (of meest voor de hand liggende) manier was om de volkeren nog een beetje in toon te houden. Maar met alle social-media van tegenwoordig verspreid alles zich zo snel. De volkeren daar ‘ontdekten’ de democratie en wilden dat ook. Zo hebben ook deze opstanden dus wat te maken met de conferentie van Berlijn.
Gemaakt door: Emma van Oostrum, Annick Boersma, Stella Kwakman en Marieke van Loon 4V3
