Conferentie van Berlijn

 

De (Koloniale) Conferentie van Berlijn was een bijeenkomst van vijftien Europese landen en de Verenigde Staten en het werd gehouden in Berlijn in1884-1885. Het ging over de verdeling van Afrika.

 

De conferentie van Berlijn vond plaats van 15 november 1884 tot 26 februari 1885. Alle belangrijke Europese landen waren naar Berlijn gekomen voor de conferentie. De conferentie hield in dat er regels werden gemaakt voor het eerlijk verdelen van Afrika onder Europese grootmachten. De Duitse kanselier Bismarck had deze conferentie georganiseerd, omdat hij Duitsland een belangrijk land wilde maken. Bovendien zag hij dat dit een mooie gelegenheid was om Frankrijk en Engeland tegen elkaar op te zetten, want als Frankrijk en Engeland ruzie zouden krijgen zou dat erg gunstig zijn voor Duitsland, omdat Duitsland dan een groter deel van Afrika kon krijgen, want Frankrijk en Engeland hadden het meeste in hun bezit.

 

Binnen 20 jaar was heel Afrika bezet door België (Kongo), Engeland (zuiden en oosten van Afrika), Frankrijk (noorden en westen), Duitsland (Namibië en Kameroen), Italië (Libië), Portugal (Angola, Mozambique) en Spanje (zuiden van Marokko). Maar de verdeling had grote gevolgen voor Afrika.

Afrika bestond voor 1880 uit 10.000 stammen en in 1900 maar uit 40 landen. Van die 40 landen waren er 36 die een bestuur hadden onder leiding van een Europees land.

De Europese handelaren en bedrijven begonnen goud, koper, rubber, ivoor en cacao uit Afrika te halen en er werd goedkope kleding verkocht, die door machines werden gemaakt, waardoor veel Afrikanen werkloos werden, omdat hun werk werd overgenomen door al die machines.

 

Ook werd er alweer geprobeerd het christelijke geloof in Afrika te verspreiden. Dit keer had het wel succes omdat missionarissen en zendelingen nu wel werden gesteund door het Europese bestuur. De missionarissen en zendelingen konden ook beter overleven in de binnenlanden van Afrika, omdat er een geneesmiddel tegen malaria was gekomen.

 

Na de conferentie waren alleen Liberia, Ethiopië, Oranje Vrijstaat en de Zuid-Afrikaanse Republiek nog onafhankelijk (Oranje Vrijstaat en de Zuid-Afrikaanse Republiek werden na enkele decennia alsnog veroverd door het Verenigd Koninkrijk). Eigenlijk werd ook de Kongo-Vrijstaat (Etat independant du Congo) een onafhankelijk land, maar dit land was privébezit van Leopold II.